خدایا!

تو خود می دانی که بسیار دوست می دارمت

می دانم که نیک می دانی با تو بودن برایم از هرچه غیر توست شیرین تر است

وبی تو روزم شب وشبم همواره ظلمانی است

و می دانم ساعت ولحظات بی تو بودنم سرشار است ازگناه وتونیزاین را می دانی.

با خود می اندیشم که اگر یک لحظه فقط یک لحظه تو مرا به حال خود رها کنی چه می شود؟

چه مصیبتی!

وای برآن لحظه من.....

خدای من!

کاش می دانستم با این همه ناسپاسی که کرده ام چراتو باز دستانم را می گیری؟

وآن هنگام که در لبه پرتگاه قرار می گیرم وآن لحظه که سنگریزه ها در زیر

پایم می لغزید،تویی که بهترینی ومرا ازسقوط حفظ می کنی.

می دانم.....

می دانم که تو خدایی، تو بزرگی تو مهربانی، تو ستارالعیوبی اما نمی دانم با این همه

خوبی تو، من چراچنینم؟ چرا نافرمانی ات می کنم؟ چرا دل نازنینت رابه درد می آورم؟

چرا بنده خوبی نیستم؟چرا نمی توانم خود را در خیل منتظران مهدی ات جای دهم؟

چرا هرجمعه که می شود باید شرمسارتر ازجمعه قبل باشم؟

نمی دانم،نمی دانم......

خدایا! خدای من! ای محبوبم!

دوست دارم دستانم خالی نباشد

دوست دارم با کوله باری پراز توشه درخیل منتظران مهدی ات باشم

پس کمکم کن.....

کمکم کن امسال مثل هر سال رو سیاه نباشم...

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم