هیچ صدایی شنیده نمی شود

هیچ صدایی جز صدای زنجره های شبانه که گویی قصد خاموشی ندارند، شنیده نمی شود

به راستی چقدر صدایشان به ضجه های کسی می ماند که داغدار شده باشد

خیره می شوی به ظرف انگور که روی میز کنار اتاق جا خوش کرده

چشم هایت تار می شوند و بغضی غریب گلویت را می فشارد

و این گونه بود که باری دیگر سایه شهادت بزرگ مردی از طایفه عصمت و طهارت بر شهر مدینه گسترده شد و پیروانشان را برای همیشه به سوگ نشاند.

مردی که کاشف الحقایق بود

مردی که پایه های مذهب شیعه را در اوج خفقان و اختلافات سیاسی رهبران زمان خود استوار تر نمود

او که آمده بود تا چونان اجداد بزرگوار خود پرچم هدایت و رهبری را بر مردمان دیار خود برافرازد

او که امده بود تا راه تیره تار علم و دانش آن زمان را با چراغ دانایی و علم الهی خود نورانی نماید، در سکوتی شبانه تنها با خوردن چند دانه انگور آغشته به سم، توسط خلیفه ملعون آن زمان منصور عباسی شربت شهادت نوشید و رهروان راه خود را برای همیشه داغدار داغ تازه ایی نمود.

به راستی چه سری است که گرد غم و اندوه فراق دوستداران اهل بیت قصد رخت بستن از قلب های آنان را ندارد و هر بار با از دست دادن عزیز دیگری از این قوم ما را به سوگ می نشاند.

و تو چه خوب با حس و حال غم این سوگ و جدایی آشنایی

همان زمان هایی که دست هایت را بر میله های قبرستان بقیع قفل کرده ایی و تنها نگاه می کنی و از ته قلب برای مظلومیتشان اشک می ریزی و افسوس می خوری، گویی داغی ابدی در سینه ات تازه می شود، نو می شود و جانی دوباره می گیرد.

افسوس می خوری به خاطر این همه جهل و نادانی حاکم بر مردمان آن موقع که رهبران خود را با دستان خود از خود می گرفتند تنها به جرم هدایت به سمت زندگی رو به سوی تعالی که تنها هدف امامان و اهل بیت رسولخدا بود.

آری این سوگ همیشگی است

این داغ ابدیست

جای خالی این گل های پر پر شده آسمان امامت و ولایت با هیچ چیز دیگری پر نخواهد شد.

قبرستان بقیع مدفن اهل بیت رسول خدا، سال هاست آرامگاه بزرگ مرد مکتب شیعه امام جعفر صادق (ع) و دیگر امامان مذهب تشیع است.